သားသမီးများကို ငရဲပေးတဲ့မိဘဆိုတာ တကယ်ရှိပါသလား
(သင်မဖတ်ပဲကျော်သွားလျှင် ဘာတစ်ခုမှ သိမယ်မဟုတ်ပါ)
သားသမီးများကိုငရဲပေးတဲ့မိဘဆိုတာ တကယ်ရှိပါတယ်။
(၁) အပြစ်တင်လွန်းတဲ့မိဘ
ဘာလုပ်လုပ်အပြစ်တင်နေတတ်တာတနည်းဆိုရရင် လောဘကြီးမိကြတာပါ။
အသုံးမကျဘူးဆိုတဲ့ဘောင်ထဲသွတ်သွင်းတာ သားသမီးက တကယ်အသုံးမကျတာဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်။
ဒါပေမဲ့အသုံးမကျတာကိုပဲ
ဖောက်မြင်နေတတ်တာ ဒါကိုကြားရဖန်များလာတဲ့အခါ ဒေါသကမိဘကိုပြန်ခံပြောတတ်ဖို့စတင်လာတယ်
(၂) ဘက္လိုက္တာ
သားသမီးချင်းတူတူငါ့သမီး/သားလေးဘက်လိုက်ဆက်ဆံတတ်တာ
ဘက်လိုက်တတ်တဲ့မိဘတွေရဲ့ သားသမီးတွေဟာမစည်းလုံးကြတာများတယ်။
မိဘကသွေးခွဲထားလို့ပါနင်ကညံ့တယ်နင်ကတော်တယ်ဆိုပြီးကွာလတီခွဲလိုက်တဲ့ကုန်ပစ္စည်းတွေဟာ
ဘယ်တော့မှဈေးနှုန်းညှိမရကြတော့ဘူး။ဘက်လိုက်မှုကမလေးစားမှုကို အစပျိုးပါတယ်
အချင်းချင်းမနာလိုစိတ်ကနေအမုန်းတရားပွားများလာတယ်။
ကလေးဘဝကတည်းကအရိုးစွဲတဲ့အမုန်းတရားကဘယ်တော့မှဖျောက်မရတော့ဘူး
မိဘတွေသာမရှိကြတော့ရင်ဒီမောင်နှမတွေဟာပက်သက်စရာ လုံးဝကိုမရှိတော့တဲ့လူတွေဖြစ်နေကြပါလိမ့်မယ်။
(၃) ဆဲဆိုလွန်းတာ
နေ့စဉ် အဆဲခံရတဲ့လူဟာမခံချင်စိတ်ကြောင့် ဒေါသများမယ်
ပြန်ပြောမိရင်တော့မိဘကိုခံပြောသလိုဖြစ်တယ်။
ငရဲကြီးမယ် ဒုက္ခရောက်မှအေးမယ်ခွေးဖြစ်မှာဆိုတဲ့ကျိန်စာဆန်ဆန်စကားတွေဟာအရမ်းဆိုးပါတယ်။
ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ပြောပြီးခိုင်းလို့ရနိုင်ပေမယ့် ဆဲရေးပြီးမှလုပ်မယ် ထင်တဲ့အတွေးနဲ့ခိုင်းတာဟာဆိုးဝါးလွန်းပါတယ်။
(၄) သားသမီးအိမ်ထောင်ရေးကိစ္စကို စွက်ဖက်တာ နင့် ယောက်ကျားကဘယ်လို
နင်ယူထားတဲ့ မိန်းမကဘယ်လို ဆိုတာမျိုးမပြောသင့်ပါဘူး။
သားသမီးရဲ့ရွေးချယ်မှုကိုလဲလေးစားရပါမယ်သူတောင် သူ့ဘဝကိုသူနေတတ်လို့နေနေတာပါ။
သားသမီးကသူ့အိမ်ထောင်နဲ့ပက်သက်ပြီးကူညီပါလို့မပြောမချင်း ဝင်ပါစရာမလိုတာပါ။
ငါ့သမီးမှန်တယ် ငါ့သားမှန်တယ်ဆိုတဲ့အယူအဆဟာမှားပါတယ်။
ကိုယ့်သားသမီးအကြောင်းသိတယ်ဆိုတာကလေးဘဝမှာပဲဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။
ကလေးဘဝမှာသာမိဘနဲ့တစ်နေကုန်ရှိနေလို့သူတို့အကျင့်လေးတွေသိနေကြရတာ
သူတို့်အရွယ်ရောက်တဲ့အခါမိဘနဲ့နေချိန်နည်းလေ မိဘကသားသမီးစိတ်ကိုမသိရလေဆိုတာကိုသတိထားသင့်ပါတယ်။
သားသမီးဆိုတာ မိဘကိုအစစအရာရာပြောပြချင်တဲ့အရွယ်ဆိုတာ အသက်လေးငါးဆယ်နှစ်အရွယ်မှာပဲရှိတယ်။
ဒါကိုကလေးလိုပဲအကုန်သိချင်အကုန်ဖြေရှင်းပေးချင်တယ်ဆိုရင်တော့တကယ်ဖြစ်လာရင်တောင်
မိဘကိုမတိုင်ပင် ကြတော့တာများပါတယ်။
ငါပြောသားပဲ ဆိုတဲ့စကားနောက်ကအပြစ်တင်မှုတွေဟာပြဿနာကိုဖြေရှင်းဖို့
ဝေးကွာစေတာသားသမီးတွေကရိပ်စားမိကြပါတယ်။သားသမီးအကြောင်းတကယ်သာသိရင် ဒါမျိုးမလုပ်သင့်တာကိုသိကိုသိထားရမယ်။
(၅) သားသမီးကိုပြောဆိုဆက်ဆံပုံ မှားတာ
အချို့ မိဘတွေရှိပါတယ် ပြင်ပမှာတော့ လူငယ်လူကြီးမရွေးကိုအရမ်းအလေးထားဆက်ဆံတတ်ပါတယ်။
။ပြောရရင်လူတွေအပေါ်လေးစားမှုရှိတာပေါ့သားသမီးကိုကျ အဲ့လိုမလုပ်နိုင်ကြပါဘူး။
သားသမီးဆိုတာ ငယ်နိုင်လိုဖြစ်နေတော့စိတ်အလိုမကျတိုင်းသားသမီးကိုနှိမ်နေတတ်တာမျိုးပါ
။စေတနာစကားပေမယ့်..အပြောမတတ်ရင်နားခါးတာလူ့သဘာဝပါ။
အပြင်ပန်းကမှတ်မထားချင်ရင်နေမယ်စိတ်ခံစားချက်ကတော့မိဘက
ငါပြောတိုင်းမကောင်းမြင်တယ်ဆိုပြီးဒေါသကြီးနေတတ်တဲ့သားသမီးတွေရှိလာရတာပါ။
စိတ်ဆိုတာအမြဲကြည်သာမနေပါဘူး။အမြဲနားပူအောင်နေ့စဉ်ဆုံးမစကားဆိုမနေမိပါစေနဲ့။
သူနေ့စဉ်လုပ်တာတွေမှတ်ထားပြီးတစ်ပတ်တစ်ခါတစ်လတစ်ခါလောက်သာစားပွဲဝိုင်းမှာအေးအေးဆေးဆေးပဲဆုံးမစကား တစ်ခွန်းချင်းပြောသင့်ပါတယ်။
တစ်ပတ်တစ်ခါမို့ဆုံးမရတာ စိတ်လဲရှည်တယ်သားသမီးအနေနဲ့လည်းမိဘက ချက်ကျလက်ကျပြောတော့ငြင်းရခက်တယ်။
သူ့အမှားကိုဆင်ခြင်နိုင်တယ် ဒေါသပါတဲ့ ဆုံးမစကားဟာပြောင်းပြန်အကျိုးသက်ရောက်ပါတယ်။ဘာလို့လဲဆိုတော့
သားသမီးဆိုတာလူသားမို့ဒေါသထွက်ရင်အရွဲ့တိုက်တတ်လို့ပါ အဆင်မပြေမှုတွေကိုသူတို့လဲမလိုလားကြပါဘူး။
ဒါပေမဲ့ ငြင်းဆန်မရရင်တော့မိဘနဲ့ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ခြင်းထက်အဝေးကို ပြေးသွားလိုက်တာအကုသိုလ်အနည်းဆုံး အဆင်ပြေဆုံးလို့ထင်မြင်ယူဆလာကြပါတယ်။
မိဘနဲ့အဆင်မပြေတဲ့သားသမီးဟာ သူ့ဖာသာရပ်တည်နေရတဲ့အခါမှာလဲအဆင်ပြေဘို့ဆိုတာမလွယ်ကူပါဘူး။
အဆင်ပြေပြေ မပြေပြေ မိဘမသိပါစေနဲ့အဆင်ပြေတယ်ပဲပြောလိုက်ပါ။
တွေးပူနေတတ်တဲ့မိဘကိုလည်းစိတ်မပင်ပန်းစေသလို အကုသိုလ်လဲနည်းစေပါတယ်။
တတ်နိုင်ရင်အဝေးကနေထောက်ပံ့ခြင်းကိုလုပ်လို့ရပါတယ်။
အနီးမှာပဲ နေမယ်ဆိုလဲမိဘနဲ့အဆင်ပြေအောင်နည်းလမ်းရှာပြီးစိတ်လျော့ကြပါ။
မိဘဆိုတာ အဖိုးတန်ပါတယ်ဒါပေမယ့်သားသမီးဆိုတာလဲ လူသားမို့သူလဲသူ့တန်ဖိုးနဲ့သူရှိတယ်ဆိုတာ
မိဘများအထူးသတိထားကြည့်ကြပြီးမိဘနဲ့သားသမီးများဆက်ဆံရေးဟာလဲပိုအဆင်ပြေကြမှာပါ။
Zawgyi
သားသမီးမ်ားကို ငရဲေပးတဲ့မိဘဆိုတာ တကယ္ရွိပါသလား
(သင္မဖတ္ပဲေက်ာ္သြားလွ်င္ ဘာတစ္ခုမွ သိမယ္မဟုတ္ပါ)
သားသမီးမ်ားကိုငရဲေပးတဲ့မိဘဆိုတာ တကယ္ရွိပါတယ္။
(၁) အျပစ္တင္လြန္းတဲ့မိဘ
ဘာလုပ္လုပ္အျပစ္တင္ေနတတ္တာတနည္းဆိုရရင္ ေလာဘႀကီးမိၾကတာပါ။
အသုံးမက်ဘူးဆိုတဲ့ေဘာင္ထဲသြတ္သြင္းတာ သားသမီးက တကယ္အသုံးမက်တာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။
ဒါေပမဲ့အသုံးမက်တာကိုပဲ
ေဖာက္ျမင္ေနတတ္တာ ဒါကိုၾကားရဖန္မ်ားလာတဲ့အခါ ေဒါသကမိဘကိုျပန္ခံေျပာတတ္ဖို႔စတင္လာတယ္
(၂) ဘကႅိဳကၱာ
သားသမီးခ်င္းတူတူငါ့သမီး/သားေလးဘက္လိုက္ဆက္ဆံတတ္တာ
ဘက္လိုက္တတ္တဲ့မိဘေတြရဲ႕ သားသမီးေတြဟာမစည္းလုံးၾကတာမ်ားတယ္။
မိဘကေသြးခြဲထားလို႔ပါနင္ကညံ့တယ္နင္ကေတာ္တယ္ဆိုၿပီးကြာလတီခြဲလိုက္တဲ့ကုန္ပစၥည္းေတြဟာ
ဘယ္ေတာ့မွေဈးႏႈန္းညႇိမရၾကေတာ့ဘူး။ဘက္လိုက္မႈကမေလးစားမႈကို အစပ်ိဳးပါတယ္
အခ်င္းခ်င္းမနာလိုစိတ္ကေနအမုန္းတရားပြားမ်ားလာတယ္။
ကေလးဘဝကတည္းကအ႐ိုးစြဲတဲ့အမုန္းတရားကဘယ္ေတာ့မွေဖ်ာက္မရေတာ့ဘူး
မိဘေတြသာမရွိၾကေတာ့ရင္ဒီေမာင္ႏွမေတြဟာပက္သက္စရာ လုံးဝကိုမရွိေတာ့တဲ့လူေတြျဖစ္ေနၾကပါလိမ့္မယ္။
(၃) ဆဲဆိုလြန္းတာ
ေန႔စဥ္ အဆဲခံရတဲ့လူဟာမခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေဒါသမ်ားမယ္
ျပန္ေျပာမိရင္ေတာ့မိဘကိုခံေျပာသလိုျဖစ္တယ္။
ငရဲႀကီးမယ္ ဒုကၡေရာက္မွေအးမယ္ေခြးျဖစ္မွာဆိုတဲ့က်ိန္စာဆန္ဆန္စကားေတြဟာအရမ္းဆိုးပါတယ္။
ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေျပာၿပီးခိုင္းလို႔ရႏိုင္ေပမယ့္ ဆဲေရးၿပီးမွလုပ္မယ္ ထင္တဲ့အေတြးနဲ႔ခိုင္းတာဟာဆိုးဝါးလြန္းပါတယ္။
(၄) သားသမီးအိမ္ေထာင္ေရးကိစၥကို စြက္ဖက္တာ နင့္ ေယာက္က်ားကဘယ္လို
နင္ယူထားတဲ့ မိန္းမကဘယ္လို ဆိုတာမ်ိဳးမေျပာသင့္ပါဘူး။
သားသမီးရဲ႕ေ႐ြးခ်ယ္မႈကိုလဲေလးစားရပါမယ္သူေတာင္ သူ႔ဘဝကိုသူေနတတ္လို႔ေနေနတာပါ။
သားသမီးကသူ႔အိမ္ေထာင္နဲ႔ပက္သက္ၿပီးကူညီပါလို႔မေျပာမခ်င္း ဝင္ပါစရာမလိုတာပါ။
ငါ့သမီးမွန္တယ္ ငါ့သားမွန္တယ္ဆိုတဲ့အယူအဆဟာမွားပါတယ္။
ကိုယ့္သားသမီးအေၾကာင္းသိတယ္ဆိုတာကေလးဘဝမွာပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ကေလးဘဝမွာသာမိဘနဲ႔တစ္ေနကုန္ရွိေနလို႔သူတို႔အက်င့္ေလးေတြသိေနၾကရတာ
သူတို႔္အ႐ြယ္ေရာက္တဲ့အခါမိဘနဲ႔ေနခ်ိန္နည္းေလ မိဘကသားသမီးစိတ္ကိုမသိရေလဆိုတာကိုသတိထားသင့္ပါတယ္။
သားသမီးဆိုတာ မိဘကိုအစစအရာရာေျပာျပခ်င္တဲ့အ႐ြယ္ဆိုတာ အသက္ေလးငါးဆယ္ႏွစ္အ႐ြယ္မွာပဲရွိတယ္။
ဒါကိုကေလးလိုပဲအကုန္သိခ်င္အကုန္ေျဖရွင္းေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့တကယ္ျဖစ္လာရင္ေတာင္
မိဘကိုမတိုင္ပင္ ၾကေတာ့တာမ်ားပါတယ္။
ငါေျပာသားပဲ ဆိုတဲ့စကားေနာက္ကအျပစ္တင္မႈေတြဟာျပႆနာကိုေျဖရွင္းဖို႔
ေဝးကြာေစတာသားသမီးေတြကရိပ္စားမိၾကပါတယ္။သားသမီးအေၾကာင္းတကယ္သာသိရင္ ဒါမ်ိဳးမလုပ္သင့္တာကိုသိကိုသိထားရမယ္။
(၅) သားသမီးကိုေျပာဆိုဆက္ဆံပုံ မွားတာ
အခ်ိဳ႕ မိဘေတြရွိပါတယ္ ျပင္ပမွာေတာ့ လူငယ္လူႀကီးမေ႐ြးကိုအရမ္းအေလးထားဆက္ဆံတတ္ပါတယ္။
။ေျပာရရင္လူေတြအေပၚေလးစားမႈရွိတာေပါ့သားသမီးကိုက် အဲ့လိုမလုပ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။
သားသမီးဆိုတာ ငယ္ႏိုင္လိုျဖစ္ေနေတာ့စိတ္အလိုမက်တိုင္းသားသမီးကိုႏွိမ္ေနတတ္တာမ်ိဳးပါ
။ေစတနာစကားေပမယ့္..အေျပာမတတ္ရင္နားခါးတာလူ႔သဘာဝပါ။
အျပင္ပန္းကမွတ္မထားခ်င္ရင္ေနမယ္စိတ္ခံစားခ်က္ကေတာ့မိဘက
ငါေျပာတိုင္းမေကာင္းျမင္တယ္ဆိုၿပီးေဒါသႀကီးေနတတ္တဲ့သားသမီးေတြရွိလာရတာပါ။
စိတ္ဆိုတာအၿမဲၾကည္သာမေနပါဘူး။အၿမဲနားပူေအာင္ေန႔စဥ္ဆုံးမစကားဆိုမေနမိပါေစနဲ႔။
သူေန႔စဥ္လုပ္တာေတြမွတ္ထားၿပီးတစ္ပတ္တစ္ခါတစ္လတစ္ခါေလာက္သာစားပြဲဝိုင္းမွာေအးေအးေဆးေဆးပဲဆုံးမစကား တစ္ခြန္းခ်င္းေျပာသင့္ပါတယ္။
တစ္ပတ္တစ္ခါမို႔ဆုံးမရတာ စိတ္လဲရွည္တယ္သားသမီးအေနနဲ႔လည္းမိဘက ခ်က္က်လက္က်ေျပာေတာ့ျငင္းရခက္တယ္။
သူ႔အမွားကိုဆင္ျခင္ႏိုင္တယ္ ေဒါသပါတဲ့ ဆုံးမစကားဟာေျပာင္းျပန္အက်ိဳးသက္ေရာက္ပါတယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့
သားသမီးဆိုတာလူသားမို႔ေဒါသထြက္ရင္အ႐ြဲ႕တိုက္တတ္လို႔ပါ အဆင္မေျပမႈေတြကိုသူတို႔လဲမလိုလားၾကပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ျငင္းဆန္မရရင္ေတာ့မိဘနဲ႔ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ျခင္းထက္အေဝးကို ေျပးသြားလိုက္တာအကုသိုလ္အနည္းဆုံး အဆင္ေျပဆုံးလို႔ထင္ျမင္ယူဆလာၾကပါတယ္။
မိဘနဲ႔အဆင္မေျပတဲ့သားသမီးဟာ သူ႔ဖာသာရပ္တည္ေနရတဲ့အခါမွာလဲအဆင္ေျပဘို႔ဆိုတာမလြယ္ကူပါဘူး။
အဆင္ေျပေျပ မေျပေျပ မိဘမသိပါေစနဲ႔အဆင္ေျပတယ္ပဲေျပာလိုက္ပါ။
ေတြးပူေနတတ္တဲ့မိဘကိုလည္းစိတ္မပင္ပန္းေစသလို အကုသိုလ္လဲနည္းေစပါတယ္။
တတ္ႏိုင္ရင္အေဝးကေနေထာက္ပံ့ျခင္းကိုလုပ္လို႔ရပါတယ္။
အနီးမွာပဲ ေနမယ္ဆိုလဲမိဘနဲ႔အဆင္ေျပေအာင္နည္းလမ္းရွာၿပီးစိတ္ေလ်ာ့ၾကပါ။
မိဘဆိုတာ အဖိုးတန္ပါတယ္ဒါေပမယ့္သားသမီးဆိုတာလဲ လူသားမို႔သူလဲသူ႔တန္ဖိုးနဲ႔သူရွိတယ္ဆိုတာ
မိဘမ်ားအထူးသတိထားၾကည့္ၾကၿပီးမိဘနဲ႔သားသမီးမ်ားဆက္ဆံေရးဟာလဲပိုအဆင္ေျပၾကမွာပါ။
